نمیشه با نبودت ساده سر کرد...

....مرا عهدیست با جانان , که رفتن بایدش باشد.اگر دیدم تو را در ره , از آن ننشستن‌اش باشد.سخن کوتاه گردانم , که جوینده‌ی دامانم.همان گنج و همان دامان , که باشد در پی‌اش سامان.مَن‌همراهی که بسم‌ا... , و گر نِی ، فی امان‌ا....نمانم اندرین مجلس , بگیرد پای هم در گل.که خواهِ جستجوگرهانباشد آخرین منزلبرای جستجوگر هانماند اینچنین منزل.بدرود ای من نمیشه با نبودت ساده سر کرد......

.ی چیزاییو راجع خودم خوب میدونم...مثلا :اون کسی که بخاطر من یا برای رسیدن بهم از همه چیش بگذره یا میگذره رو نمیتونم خیلی زیاد دوست داشته باشم و یا فکر کنم فرد ایده آل آرزوهام هست!.چون قطعا اونی که بخاطر من هر چیزی که لازم هست حفظ میکنه یا نگه داره رو بیشتر دوست می‌دارم ...اون فرد قابل اطمینانی خواهد بود نمیشه با نبودت ساده سر کرد......

ما آدما اکثرا برا هر چیزی میخوایم دنبال دلیل باشیم، که نمیدونم به چی برسیم .خودمونو مطمئن کنیم ؟ که از چی اطمینان کسب کنیم ؟؟تو این جهان پایدار که در عین حال خیلی چیزها کاملا ناپایدار هست ، و بالعکس..، همیشه میخوای همچنان برا هر چیزی دنبال دلیل باشی ؟ممکنه تو هم ی وقتی متوجه بشی این روحیه باعث میشه چشیدن طعم بسیاری از فرصت‌های برنامه‌ریزی نشده و لحظات ناب و نادر رو از دست بدی؛یا اون طعم و شیرینی و دلچسبیِ بعضی از لحظه‌ها رو اونجور که میشه ازش لذت برد رو نچشیم ؛ در حقیقت طعم ی زندگی متعادل رو نچشی ...باید دل دادن رو یاد بگیریم.دل دادن به لحظه‌های زندگی؛ زندگی، لحظه‌هاست ...آره عقل میگه حواست باشه ! نباید برای لحظه‌‌ای در حال ، آینده خودتو ب فنا بدی و خودتو به سختیای بعدی نندازی...عقل درست میگه .و نیرویی ناشناخته‌تر ، صمیمی‌تر و گاهی قوی‌تر، که حتما بی منطق‌تر از عقل هست هم وجود داره ...عشق ، دل .تجربه‌ام میگه بایستی بین عقل و احساس و ... تعادل برقرار کرد .زندگی تشکیل شده از لحظه‌هاست .اوج کامیابی اونجاست که بتونی این مرز ظاهرا باریک رو بین عقل و احساستو ، لمس و پیدا کنی؛ و در نقطه تعادلیِ اون قرار بگیری ،از لحظه‌هات عالی استفاده کنی و از زندگی کام بگیری.همیشه برترین بازیگر زندگیت با بهترین بازیت باشی .و اگر نتونی! نخواهی دانست چه گفتم و چی شنیدی.و ممکنه هیچ وقت این شانس رو پیدا نکنی که متوجه بشی ...زندگی همیشه اطمینان نیست ، زندگی گاهاً اعتماد هم هست؛ و بالعکس !زندگی بدونِ پانویس ،فارق از توضیح ؛بدون شرح و بدون زیر نویس ، بدون برنامه قبلی؛ این هم بخشی از زندگیِ و نیازِ ...گاهی آدم دلش یچی میخواد و نمیتونه یا نمیخواد! بایسته و راجعش توضیح بده .ممکنه این حس برای هر چیزی باشه ، ی نمیشه با نبودت ساده سر کرد......

.تو و ما را بهر یاری ساختند ؟زین سبب دل را به سختی آختند.هم که‌ایشان در پِی مِی تاختندقبل وصل دل ! نهانی باختند.اَن‌قریب کی می‌شدند مسخ سخنکور بر سامان و بیراه از وطن.می‌گذشتند از همه دِیر و دیارچون به بیراهه سوار ناید قرار.(ما ز یاران چشم یاری داشتیم ؟خود غلط بود آنچه‌ در دل کاشتیم).آن که چشم یاری به یاران بداشتخود قراری پُر عبس در جان بکاشت.چون نصارا سمت دل میتاختندقبل نوش می !! به خود میباختند.زین سبب ، آن را بخود می‌باختندمِی ننوشیده ، به‌دل! پرداختند....م.امین نوشته شده در تاريخ ششم بهمن ۱۴۰۲ در ساعت 2:22 توسط به تنهایی خورشید | نمیشه با نبودت ساده سر کرد......

شکفته شد گل حَمرا و گشت بلبل مستصَلایِ سرخوشی، ای صوفیانِ باده پرستاساسِ توبه که در محکمی چو سنگ نُمودببین که جامِ زُجاجی چه طُرفه‌اش بشکستبیار باده که در بارگاهِ استغناچه پاسبان و چه سلطان، چه هوشیار و چه مستاز این رِباط دو در، چون ضرورت است رَحیلرِواق و طاقِ معیشت، چه سربلند و چه پستمقام عیش میسر نمی‌شود بی‌رنجبلی به حکمِ بلا بسته‌اند عهدِ الستبه هست و نیست مرنجان ضمیر و خوش می‌باشکه نیستی است سرانجامِ هر کمال که هستشکوهِ آصِفی و اسبِ باد و منطقِ طیربه باد رفت و از او خواجه هیچ طَرف نبستبه بال و پَر مرو از ره که تیرِ پرتابیهوا گرفت زمانی، ولی به خاک نشستزبانِ کِلکِ تو حافظ چه شُکرِ آن گویدکه گفتهٔ سخنت می‌برند دست به دست#حافظ_شیرازی نوشته شده در تاريخ دهم بهمن ۱۴۰۲ در ساعت 22:22 توسط به تنهایی خورشید | نمیشه با نبودت ساده سر کرد......